Ik heb altijd bij vinyl gezworen. Ik houd van het tastbare. Ik houd van een platenwinkel ingaan en totaal niet weten wat ik er tegen ga komen. Ik houd van de dusty fingers die je krijgt van het diggen maar ik word vooral erg blij om muziek te kopen zodat ik artiesten kan supporten in hun art. Eigenlijk heb ik de switch naar digitaal heel lang uitgesteld. Ik ben nog steeds gek met mijn Technics (al bijna 12 jaar ♥).
Op een dag deed sir Gravy aka Yoeri Claassen mij een geluidskaart met Traktor cadeau. Dat was een goede middenweg, de vrijheid van alles kunnen draaien maar toch het gevoel van vinyl. Omdat ik geen rekenschap meer hoefde te houden met de (hiphop, funk, soul, samba) vinyl die ik toen al had veranderde mijn platenkeuze enorm. Het hoefde niet meer te matchen met wat ik al had om een set op te bouwen. Ik kon nu digitaal muziek kopen en draaien wat enorm veel vrijheid gaf. Gilles Peterson kwam in die tijd met de eerste Brownswood Electric wat in mijn ogen echt een goede brug was tussen beats en elektronica. Guys zoals Shlomo, B.Bravo, George Fitzgerald en Von D hadden er een plekje.
Het was een tijd dat meer techno influenced guys zoals Martyn(2562) en Kyle Hall flirte met 140 bpm. Ik heb nog steeds een voorliefde voor oude Sepalcure en Joy Orbison. Als ik terug kijk vond dit een hele fijne muzikale periode. Vanaf dit punt kwam ik gevoelsmatig pas echt los van hiphop.